نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 استادیار، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران
2 کارشناسی ارشد معماری، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه کاشان، کاشان،ایران
چکیده
در چند دهه اخیر تغییرات و تحولات مختلف موجب آسیب به بافت تاریخی محله‌های شهر خوانسار شده است. از این رو باید در جهت ایجاد پایداری در این محله‌ها گام برداشت. پایداری در محله در گرو پایداری در چهار بخش اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، زیست‌محیطی و کالبدی است. به‌منظور دست‌یابی به پایداری در سه بخش اول، ابتدا باید به پایداری در سطح کالبدی که زیرساخت و پایه سه بخش دیگر محسوب می‌شود، دست‌یافت. اگر ضرورت ایجاد پایداری کالبدی در سطح محله پلگوش مطرح باشد، می‌توان سؤال کرد که شاخص‌های پایداری کالبدی کدامند؟ و با توجه به این شاخص‌ها محله پلگوش در چه سطحی از پایداری کالبدی قرار دارد؟. این پژوهش با بیان مفهوم پایداری محله به دنبال استخراج شاخص‌های پایداری کالبدی و ارزیابی محله پلگوش خوانسار با توجه به این شاخص‌ها است. در این راستا با استفاده از روش توصیفی– تحلیلی و با بهره‌گیری از استدلال منطقی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه‌ای و میدانی، شاخص‌های پایداری کالبدی استخراج می‌گردد و با توجه به آن محله پلگوش مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که شاخص‌های پایداری کالبدی شامل هفت شاخص معماری ساختمان‌ها، چند عملکردی بودن ساختمان‌های عمومی، کاربری‌های استاندارد، تحرک و پویای، فضاهای عمومی، دسترسی مناسب و کیفیت کالبدی است که در محله پلگوش سه شاخص کاربری‌های استاندارد، دسترسی مناسب و کیفیت کالبدی، پایدار؛ شاخص معماری ساختمان‌ها، نیمه پایدار و سه شاخص چند عملکردی بودن ساختمان‌های عمومی، تحرک‌وپویای و فضاهای عمومی، ناپایدار هستند.
)